komün olarak yaşadığımız -2002 ya da 2003- yazında bir gün ırmaklarda oturup ne yapsak ne yapsak diye düşünürken saçlarımızı boyamaya karar vermiştik. sonra benim saçlarım ateş kırmızısı gibi bir renk olmuştu. annem ilk başta fark etmeyip, sonra ağlamaya başlamıştı, kız gibi olmuşsun diye. parasını vereyim kendi rengine boyat tekrar diye üstelemişti. bir süre yüzüme bile bakamıyordu. neyse sonra alıştı. saçlarımın güneşte açıldığını sanan annanem bile 'benim turuncu oğlum' diye seviyordu beni.
esas değinmek istediğim konu ise başka. benim bu halim o dönem hiçbir şekilde belgelenmemiş. yani ilerde çocuklarıma anlatayım desem, bir fotoğraf bir video gösterip 'aha bakın böyleydim' demem mümkün değil. o yüzden kırmızı saçlı başımın fotoğrafının başına ödül koyuyorum. her kim ki o halimin bir belgesini bulur getirir, o kişiye benim tarafımdan en ala içki ısmarlanır. böyle biline.
1 yorum:
Ben de mora boyamistim o zamanlar omuzlarima dokulen saclarimi. Kirmizinin belgesini bulup getiren olursa benim mor saclari da sor bakalim, bende de onun belgesi yok.
Yorum Gönder