son 105 gün

canlarım, cananlarım, bidenelerim,
beni akademik bir enstitüye bağlı tutan bağların -en azından bir süreliğine- tamamen kopmasını sağlayacak ve üzerimden kalktığı anda beni mutlu mesut bir insan edecek, önümü açacak, fırsatlar denizinde büyük kulaçlar attıracak, birazcık da beni tasarım araştırmaları açısından geliştirecek olan ve aslında şimdiye dek üç kere falan bitmiş olması gereken çok sevgili tezimin nihai teslim tarihine kalan yaklaşık 15 hafta dolayısıyla ve kendisini tez elden bitirmek istediğimden orta şiddette bir münzevilik hayatına adım atmayı uygun ve elzem görüyorum.
bu süre içerisinde doğumgünlerinize, askerden gelişlerinize, gurbetlerden geriye dönüşlerinize -nıy nı nı nıy- ortak olamayabilirim, sizi eskisi kadar sık arayıp soramayabilir, msn meşajlarınıza ceap veremeyebilir, karpuz kesecek olmanıza bile aldırmadan daha yeni gelmişken kalkabilir, ne güzel oturuyorken eve dönebilir, her teklifinizi 'çok isterdim ama...', 'yaa şu anda...' veya 'hmmm, mmm, hııı, ne dedin pardon?' şeklinde karşılayabilirim. tabi ki kendimi 3,5 ay boyunca eve kapatacak değilim ama sanırım eskisinden çok daha az dışarlarda olacağım.
beni taaa bu kadar -kollar açık sonuna kadar- sevdiğinizden, ben yiyince doyduğunuzdan, ve bu yüksek lisansı bitirmemi ne kadar çok istediğinizden emin olduğum için bu dönemde her tür asosyal, depresif, anlayışsız ve dengesiz hareketimi anlayışla karşılayacağınızı umuyorum -sıkıysa karşılamayın bunu dedikten sonra-. arada -numaradan da olsa- bir arayıp 'çok özledik', 'oha falan olduk', 'ay inanmoorum ne zamandır görüşmedik' derseniz sevinirim.
hadi hop.