simdi metroda bi yürüyen bir de yurumeyen olmak üzere iki tur merdiven var dimi evet.
peki simdi aslinda esasinda bu iki merdiven de ayni isi goruyor dimi evet.
peki simdi bunnardan bozulabilecek tek merdiven olan bürüyen merdivenler bozulunca böle insanlar önce ona dogru yonelip sonra bozuk oldugunu gordukleri anda hayatlarinda muhtemelen hiç yapmadiklari kadar hizli karar verip neden dier merdivenlere yoneliyorlar? yani dürüyen merdivel dürüyemio die ondan yukari cikamasmiyis yoksa tam ortasinda birden yurumeye baslarsa abondone mi olurus eer öleyse calisirken birden durur korkusu nie icimisde yer etmemis bakiyim?
simdi bazi dikkatli okurlarimis gürleyen merdivenlerin basamak yüksekliginin dier merdivenlere gore daha yuksek oldugunu ve ordan cikmanin daha zor oldugunu iddaa edeceklerdir ama sonucta enerji ayni enerji yani E=mgh , ayrica degisik metro istasyonlarinda farkli gun ve bu gunlerin farkli saatlerinde yapmis oldugum arastirmalar bana sunun gosterdi ki o vazgecen insanlarin bunu yaptiklari surede iki merdivenin farkli oldugu gerceginin kavranip "ay evet egrcekten de tükürmeyen merdivenlerden ciksama daha az yorulacagim sanirm." kararinin verilmesi turk toplumunun sosyopsikolojik ve bilissel yapisi gozonune alindiginda -simdi alamicam- mumkun gorukmuyor. bu da bize gosteriyor ki bu isi yapan her 1236 insandan 2583475893 tanesi bunu sürü psikolojisine baglli olarak yapiyor. bunu biliyorum. bunu biliyorum çünkü ben de öyle yapiyorum. ama artik öyle degil artik gözüm açildi artik her istasyonda bas bas bagirip insanlari yönlendirijem yeni bir harekete önayak olucam. vay bana vaylar bana.