Perşembe, Temmuz 07, 2005

defter

7.7.5.woyton.14.50

canım defterim benim, allah bana seni kaybettirip tekrar buldurdu. Bir an o kadar çok korktum ki seni bir daha göremeyeceğim diye.
Dün Film müzesinde gezerken gördüğüm enteresan şeyleri yazayım diye seni elimde tutuyordum. Sonra bir yerde Blue box düzeneğiyle oynamak için çantamla beraber seni de kenara bıraktım, ama sanırım seni çantanın altına koymuşum ve sonra giderken sen orada kalmışsın. Çantamda olmadığını fark ettiğimde saat müzeye geri dönmek için çok geç olmuştu. Bütün gece içim içimi yedi, ve bugün panik içerisinde tekrar müzeye gittim.
Seni bulamasaydım ne olurdu bilemiyorum, herhalde bileti iki gün sonraya alıp direk Türkiye'ye dönerdim. Almanya'daki en yakın dostum sensin sonuçta, herşeyi sana anlatıyorum. Gişedeki kadın seni çekmeceden çıkardığında nasıl sevindim bilemezsin. Değerini bir kez daha anladım kara kaplı dostum benim. Bundan sonra sana daha iyi bakacağım, daha çok dikkat edeceğim ve çantada olup olmadığını daha sık kontrol edeceğim. Canım defterim benim, seni çok seviyorum.

Hiç yorum yok: