29 ekim

bugün 23 nisan olmadığından olsa gerek, pek bir neşe dolu değil içimiz. rastgele bir bilinçle seçilmiş şarkılar çalınıyor sessiz bir mekanın duvardan kulaklarına. kimin için çalıyor bu şarkılar, kim dinliyor aslında senden başka? her yerin yansa da ateş gibi, soğuk hala ısıtılmayı bekleyen ayakların. düşün ki diyor adam, bütün insanlar barış içinde yaşıyor dünyada. olmaz ki, olamaz ki. rahat edemeyiz biz birbirimizi üzmeden; başka annelerin biricik çocuklarını öldürmeden. ne savaşsız anlayabiliriz barışı, ne ölümsüz hayatı. ölümden dönmüş gibi şaşkın ve donuk bakışlarımız, hp en uzaktakini özler gibi mahsun. ne gözümüzün önündekiler umrumuzda ne de varolanlar. varsa yoksa göremediklerimiz ve varolabilme ihtimalleriyle bizi heyecanlandıranlar. bir kez olsun tadını çıkarabilsek yokluğun, boşluğun, bu yoğun uykusuzluğun.