24.09.05.çin büfe.20.04
İstanbul şehrinde, zamamnında bolca yabancının yaşadığı bir sokakta yeni açılmış bir çin restoranında, Amerika’da bestelenmiş bir jazz parçası dinliyorum. Müzik Japon malı bir müzik setinin hoparlörlerinden geliyor, İtalyan malı gözlüklerimin saplarının arkasından döndüğü kulaklarıma. Sol bileğimdeki İsviçre malı saatime bakınca anlıyorum ki 13 dakikadır oturuyorum burada. Sağ bileğimdeki Almanya’dan aldığım Eastberlin yazılı bilekliğe bakınca ise hiçbir şey anlamıyorum. Anladıklarım da anlamsızlaşıyor hatta. Yanımda oturan İspanyol kızın meraklı bakışları altında tedirgin olarak son veriyorum Avusturya’da üretilmiş kalemimle yazdığım satırlara. Son anda “Dünya ne kadar küçüldü.” diye düşünüyorum. Evrensellik bu olsa gerek. Sabrım tükeniyor. Artık tatlı ekşi soslu tavuğumu ve sebzeli noodle’ımı istiyorum.
a.20.20
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder