24 aralIk 2002 / homelike
Hiçbir zaman göremeyecegini gerçegi son ana kadar anlayamayacaksin. Üzülme bunun için. Senin suçun degil. Ya da bugun Noel olmasinin. Noel ne ki? Kirmizi kapsonlu bir adamin delilik nöbetleri mi? Ya da kirmizi kapsonsuz bir adam? Kapson gözetmeksizin degisik seyler yapmak için ugrasan adamlarin dogum, ölüm, hediye dagitimi gibi gereksiz ama kimi zaman neselendiren çalismalarinin 2000 yil sonra bile sürdürülmeye çalisilmasinin basariya ulastigini gösteren güzel bir gün. Kisaca Noel demek daha iyi sanirim.
Nerede kalmistik? Neyse bosver kalmayalim hiçbir yerde. Biryerlerde kalacak zamanimiz yok bizim. Noel bugün mutlu, huzurlu ve neseli olmaliyiz. Duramayiz, kalamayiz. Gerçi bazen kalmak de gitmek kadar eglenceli olabilir ama simdi tam su anda sonsuza giden bir huzur ve neseyle doluyken içim durmak beni yorar.
Sen? Sen mi? Sen benimle geliyorsun, benimle gelmelisin. Sensiz bir gidisi kaldiramam ben. Bilemiyorum aslinda kaldirip kaldiramayacagimi çünkü hiç düsünmedim bile böyle bir seyi. Ben, sen benimle geldigin sürece varim. Yanimda oldugun sürece. Bagimlilik mi diyorsun buna, kendini kaybetmek, kendini gercek anlamda kaybetmek mi? Hayir degil. Bunu bilebilir misin? Belki. Ama su an oldugun halinle hayir. Ben de seni böyle istiyorum. Bunun ne demek oldugu hakkinda en ufak bir fikrin bile olmasin istiyorum. Sen hiçbir zaman göremeyeceksin bu gerçegi. Hiçbir zaman göremeyecegini gerçegi son ana kadar anlayamayacaksin. Anlayamadin da. Bak hatirladim gördün mü? Ben kazandim. Ama sen kaybetmedin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder