uyan ve kendine gel ey zavallı bok böcği müsveddesi. bunca yıldır kendini binbir türlü yalanla ayakta tuttun ama işte şimdi geldi varoluşunu kendi kendine sorgulayıp kendi çürümüş geçmişinin küflerini yalayacağın intikam saati. şimdi kimse yok artık seni suçlayacak ve seni kurtaracak. varlığın senden intikam alacak ve o kadar acı olacak ki bu hissetmeyeceksin bile, ancak çok sonra hepsi bittiğinde bir anda yanıp kül olmuş bir ev gibi belirecek közden siluetin ve çok kısa bir sürede de yıkılıp kayboluverecek bütün kalbinle inandığın o yüceliğin zekan ve becerinle dalga geçercesine.
sadece sen ve tavandaki belirsiz bir noktaya bakan sen olacaksın, her yanını kaplayan bir boşluğun ortasında, bütün sesleri boğan bir sessizliğin içinde belki şimdiye kadar hiç sesini çıkarmamış olan vicdanının susturulamaz sesi olacak. ve olup bittikten sonra herşey, artık o da olmayacak.