Salı, Haziran 07, 2005

odam hapishane teras da onun bahçesi, her gece aynı oyunu oynuyorum. sıkıldım artık ben bu bunalim edebiyatından. öyle deme hayri. nasıl diyeyim? bunaldığımı kim söyledi? bunlar hayatın gerçekleri. koyarım böyle gerçekliğe. sen koy ben geliyorum.

Hiç yorum yok: